Strona:PL Dzieła Ignacego Krasickiego T. 6.djvu/208

z Leliuszem; równych prawie lat byli, równie uczeni i waleczni; i lubo Leliusz nie piastował pierwszych urzędów, powszechnem mniemaniem godzien był one sprawować. Nierozdzielnemi byli towarzyszami, a Cyceron w księdze swojej o Przyjaźni takowe o tej, która trwała między niemi, z wyznania Leliuszowego, kładzie świadectwo: Equidem ex omnibus rebus, quas mihi aut fortuna, aut natura tribuit, nihil habeo, quod cum amicitia Scipionis possim comparare. In hac mihi de Repub. fait consensus; in hac rerum privatarum consilium; in eadem requies plena oblectationis fuit. Nunquam illum ne minima quidem re offendi, quod quidem senserim; nihil audivi ex eo ipse, quod nollem. Una domus erat, idem victus isque communis: neque solum militia, sed etiam peregrinationes rusticationesque communes. Nam quid ego de studiis dicam cognoscendi semper aliquid et discendi? in quibus remoti ab oculis populi, omne otium tempusque contrivimus. „Ze wszystkich rzeczy, które mnie przyrodzenie, lub los szczęsny nadał, żadnej takowej nie znajduję, którąbym mógł porównać z przyjaźnią Scypiona. W tej jedno względem spraw publicznych zdanie, w szczególnych zdarzeniach wsparcie, spoczynek pełen wdzięku znalazłem. W najmniejszej go rzeczy, ile pamiętać mogę, nie obraziłem; nic takowego nie usłyszałem w jego posiedzeniu, czegobym słyszeć nie pragnął. Jedno było nasze pomieszkanie, jedno obejście, równy sposób życia. Nie tylko w obozach, ale w podróżach i słodkim życia wiejskiego spoczynku przebywaliśmy razem. Dopieroż w naukach zawsze znalazło się co odkryć i poznać; w tej słodkiej zabawie czas próżniactwu oddany pospolicie trawiliśmy.“ Dalej tenże Cyceron przytacza świadectwo Krassa takowe: Saepe ex socero meo audivi, cum is diceret, socerum suum Laelium semper fere cum Scipione solitum rusticari, eosque incredibiliter repuerascere esse solitos cum rus ex urbe, tauquam e vinculis, evolavissent. Non audeo dicere de talibus viris, sed tamen ita solet narrare Scaevola, conchas eos et umbilicos ad Cajetam et ad Laurentum legere consuesse, et ad omnem animi remissionem ludumque descendere. „Częstokroć (mówił Krassus) od teścia mojego Scewoli słyszałem, co ojciec żony jego Leliusz, który pospolicie na wsi ze Scypionem przemieszkiwał, powiadał: iż wówczas wydobywszy się z więzów życia miejskiego, w niewinnej uciesze dziecinieli prawie. Przechadzając się nad brzegami morskiemi Kajety i Laurentu, zbierali kamyki i muszle, które ciskając po wodzie igrali wzajem“.
 Wysłany w poselstwie wraz z Mummiuszem i Metellem do Egiptu, gdzie naówczas Ptolomeusz Fiskon panował, miał wraz z towarzyszami swojemi zlecenie, aby Grecyą, Azyą zwiedzili i wejrzeli w to dokładnie, jeżeli się w krajach rzeczypospolitej podległych, zdrożności jakowe godne poprawy nie znajdowały; jeżeli od sąsiadów i sprzymierzeńców nie byli obywatele tamtejsi skrzywdzeni.