Teodoryk, ubolewając po niewczasie nad stratą tylu znamienitych mężów, zgryzotą i żalem strawiony, życia dokonał.
Żył lat siedemdziesiąt cztery, panował trzydzieści cztery.
Ojciec Saladyna, albo jak właściwe jego było nazwisko Salah-Addyna, nazywał się Ajub i był z rodu Kurdów, obywatel miasta Dawiny. Wyszedłszy z ojczyzny swojej, przyjął żołd wojenny w Bagdadzie i po stopniach idąc, został namiestnikiem rządcy tamtejszego miasta. Uznając ten w nim niepospolite przymioty, w nagrodę znacznych zasług powierzył mu straży miasta i twierdzy Tekrytu; że zaś tam wybrał namiestnikiem brata, a ten zabił sekretarza rządcy Bagdadu, razem przeto i z nim, nie tylko miasto, którem zawiadował, ale i kraj opuścić musiał. Stało się to w roku pięćset trzydziestym drugim Hegiry, a jak niektórzy arabscy pisarze twierdzą, tejże nocy, gdy miał iść na wygnanie, urodził mu się syn, którego się życie opisuje.
Obszerne Arabii, Iraku, Mezopotamii i Syryi krainy, lubo pod najwyższą władzą kalifów, mieszkających w Bagdadzie zostawały, nie mieli oni po większej części innych z nich korzyści nad lekką daninę, tytuł zwierzchności i przywilej, iż pod ich imieniem wychodziły ustawy namiestników. Ci przywłaszczyli sobie zwłaszcza w odległych stronach wszystkie najwyższej władzy przywileje i częstokroć wiodąc z sobą wojnę, zwycięzca coraz bardziej rozszerzał granice państwa, niby hołdowniczego. Oddalony z Iraku ojciec Saladyna, od kilku z tych namiestników zażytym będąc, zyskał nakoniec od jednego z nich rządy miasta Balbek. Syn owego namiestnika Nuradyn, zawdzięczając Ajubowi przywiązanie i wierność ojcu okazaną, nie tylko w urzędzie go potwierdził, ale najwyższym wojska swojego wodzem ogłosił. Wszedł potem do Egiptu i lubo tamtejszemu Kalifowi powierzchownosć władzy zostawiono, Nuradyn w istocie był kraju panem, a Saladyn w radzie namiestniczej. Po śmierci wezyra, lubo Saladyn najmłodszym był w radzie kalifa, ten go jednak następcą zeszłego wezyra ogłosił; Nuradyn zaś istotniejsze co do władzy namiestnictwo jemu oddał.
Aded mniemaną udzielność Egiptu pod nazwiskiem kalifa posiadał; ale równie jak ci, po których następował, nikczemny, bo całą władzę mieli w ręku otaczający urzędnicy, a pospolicie na czele ich bywał ten, którego na stopniu wezyrostwa osadzono. Zazdrośni spodziewali się obalić Saladyna, ale się na swojej nadziei zawiedli; na to albowiem w pierwiastkach skarbu publicznego użył, iżby jak najwięcej stronników sobie zyskał. W tych zaufany, przełożonego
