wne, zastąpili i znieśli; zapuszczali się w morze i wśród wód na palach i niezmiernych podmurowaniach stawiali gmachy, rozszerzali ogrody swoje.
Jam pauca aratro jugera regiae
Moles relinquent: undique latius
Extenta visentur Lucrino
Stagna lacu; platanusque caclebs
Evincet ulmos: tum violaria et
Myrtus, et omnis copia narium,
Spargent olivetis odorem,
Fertilibus domino priori;
Tum spissa ramis laurea fervidos
Excludet ictus. —
Kończy sprawiedliwem świeżych skażonych czasów z dawniejszemu cnotliwemi porównaniem:
Non ita Romuli
Praescriptum, et intonsi Catonis
Auspiciis, veterumqe norma ([1]).
Sławne były za czasów Cycerona, tak w okolicach, jako i w samym Rzymie obywatelów możnych ogrody i pałace. Cyceron w swoim tuskulańskim po większej części letni czas trawił, a jako z listów jego do Attyka poznać można, coraz gmachy onego powiększał, przysionki kolumnami zdobił, posągi najkosztowniejsze z Grecyi sprowadzał i tam mieszkającego Attyka jako najusilniej i często prosił, iżby mu cokolwiek rzadkiego i kunsztownego wynaleźć może, bez względu na wydatek, przesyłał. Lubo częstokroć powstaje na zbytki swoich czasów, a sam się, aż do znudzenia, według zwyczaju swojego chwali ze wstrzemięźliwej mierności; miał jednak oprócz tuskulańskiego domy i ogrody w Pompei, w Formiach, w Arpinum, przy Bajach, w Asturze i kilka jeszcze innych, o których czyni wzmiankę. Zięć jego Crassipes w samym Rzymie posiadał jeden z najpiękniejszych ogrodów; Salustyusza zaś takie były, iż następnie stawszy się panujących własnością, częstokroć w przyległych gmachach bywały ich mieszkaniem. Lukulla przepych, jako w każdej rzeczy tak osobliwiej wydawał się w ogrodach i gmachach im przyległych; te dotąd w niezmiernych ruin obszerności i śmiałej budowli dziwią patrzących.
- ↑
Tłómaczenie tych wierszy znajduje się w dziele: Pieśni Horacyusza na język polski przełożone.
