Jeżeli Pan Bóg zechce, stanie się, co Wpan koło mnie zamyślasz, ja w mojéj rezygnacyi trwam, zdarzy co Opatrzność boża, przyjmę z wdzięcznością, nie zdarzy, przestanę z ochotą na tem, co mam, a choćby i to stracić przyszło, impavidum ferient ruinae. Mój mnie dobry humor nie odstąpi, bom się umiał wznieść nad igrzyska losu. Z głodu nie umrę, choćby mi wszystkiego brakło, nie wątpię, że znajdą się tacy, którzy dadzą obolum Belisario.
U nas tu oprócz wiatrów i dzwonów cichusieńko, ja, jakem w przeszłym liście namienił, wybieram się do Królewca. Wzięła się u nas wiosna bardzo pięknie, już skowronki śpiewały, trawki się pokazywały, skorom ułożył projekt podróży królewieckiéj, wróciła się zima, i kto wie czy sankami nie pojadę.
Ale, ale, czego przez lat piętnaście nie widzieliśmy, pierwszy się przykład u mnie ziścił. Wygrałem w loteryi quinterno, proszę to Xawerkowi powiedzieć.
Była to chwila gdy sprawa ks. biskupa Sołtyka agitować się zaczynała. Donoszono o tém do Heilsberga. Dnia 30 marca książę odpisuje: „Dziękuję za kommunikowane wiadomości o księciu biskupie krakowskim, dochodzą mnie z wielu miejsc, ale piszący w zdaniach sobie tak przeciwni, iż dotąd jeszcze pewnego zdania o postępkach kapituły i stanie zdrowia i rozumu pasterza miéć nie można. Kommissya wyznaczona oświeci nas, jeżeli tylko i ta jakową prywatą się nie uwiedzie, o czém jednak wątpię, gdyż ludzie godni nie tylko z urzędu, ale z charakteru i sposobu myślenia są wyznaczeni.
„Wyraziłem był dawniéj o chorobie ks. prymasa (Ostrowskiego Antoniego, który zmarł 1784 w Paryżu); nic mi teraz nie piszą. Znać, iż albo w jednym stanie, albo się też lepiéj miéć poczyna. Dnia jutrzejszego spodziewam się listów od Kalnassego z Warszawy“[1].
Wiadomo jest dostatecznie Wpanu sytuacyą moja, połową intraty długi krajowe opłacam, połową ledwie się sam wyżywić mogę.
Co jest w mocy mojéj, udzielam; a ta jest rada, ażebyś Wpan korzystał z okoliczności maryażu przyszłego, a o sobie chciał myśleć, odłożywszy napotém projekta dla mnie. Rzecz jest pewna, że książę
- ↑ Ks. Joachim Kalnassy kanon. warmiń., sekretarz i prawa ręka biskupa.
