Pomimo całej wielości zbiorowych wydań dzieł Ignacego Krasickiego dwa tylko właściwie ich typy istniały dotychczas.
Pierwszy typ przedstawia nam pierwsza zarazem pod względem chronologicznym edycya, której dokonał Franciszek Ksawery Dmochowski wedle wskazówek przez samego autora podanych. Jeszcze pod koniec roku 1798 Dmochowski, bawiący naówczas w Lipsku, zaproponował księciu arcybiskupowi gnieźnieńskiemu, ażeby mu powierzył wydawnictwo u Breitkopfa utworów swoich. Krasicki w odpowiedzi udzielonej Dmochowskiemu dnia 25 grudnia zgodził się w zasadzie na tę propozycyą, podając za jeden z motywów, że ani w Berlinie ani w Warszawie nie było wtedy w drukarniach tak pięknych „charakterów“, jakie się w Lipsku u Breitkopfa znajdowały. Niebawem wszakże Dmochowski wrócił do kraju i — rzecz naturalna — nie mógł już z taką łatwością dopilnować wydawnictwa za granicą wychodzącego; pierwotny zatem projekt zmienił się o tyle, że nie w Lipsku lecz w Warszawie edycya zbiorowa przyjść miała do skutku. Książę arcybiskup sam zajął się przygotowaniem do druku zarówno tych utworów, które już były drukowane, jak i tych, które dotychczas w rękopiśmie pozostawały. Do dziś dnia znajduje się w Bibliotece publicznej przy Uniwersytecie Warszawskim w dziale rękopismów polskich pod Nr. 546 siedem woluminów, oprawnych w półskórek z wyciśniętemi na grzbiecie złoconemi napisami; a w tych woluminach mieszczą się już-to autografy już-to przepisane pod okiem autora i przezeń poprawkami i tytułami zaopatrywane manuskrypta.
Jeden z nich zawiera własnoręcznie spisane tak zwane (w edycyach zbiorowych) Bajki nowe, na cztery części podzielone w ogólnej
Strona:PL Dzieła Ignacego Krasickiego T. 6.djvu/451
Ta strona została przepisana.
Od Redakcyi.
