nie powinno; ale dodajemy zarazem, iż jedynem wytłómaczeniem mogą tu być okoliczności, wśród których wydawnictwo się prowadziło. Pomijając inne szczegóły, wspomnieć musimy, że trzy bajki Allegorya, Zbytek przygotowania, Cesarz chiński i syn jego, pomieszczone w tomie IV-m (str. 403—404) znajdować się winny w tomie I-m, a mianowicie: Allegorya na samym początku części pierwszej Bajek Nowych (str. 33), Zbytek przygotowania na końcu tejże części (str. 41), Cesarz chiński i syn jego w części trzeciej Bajek Nowych po bajce: Wyżeł i Brytan (str. 51). List do Antoniego Krasickiego O obowiązkach obywatela, pomieszczony w tymże tomie IV (str. 404—406), powinien następować po Liście do ks. Stanisława Poniatowskiego O podróży pańskiej w tomie I (str. 139).
Nie sądzimy, żeby te usterki mogły stać się przeszkodą do korzystania z edycyi naszej; chcąc atoli czytelnikom ułatwić oryentowanie się pod względem czasu, w którym główniejsze utwory Krasickiego były drukowane, podajemy spis ich bibliograficzny, ułożony porządkiem chronologii. Zamieścimy tu również i wydania późniejsze, ażeby dać poznać ogółowi, jak rozpowszechnione i jak popularne były dzieła księcia biskupa warmińskiego. Nie mamy bynajmniej pretensyi do wyczerpania tego przedmiotu; nie posiadamy bowiem dotychczas bibliografii XVIII stulecia, trzeba więc było z dostępnych dla nas bibliotek spisywać poczet wydań i ich cechy. Co do edycyj w XIX wieku, to w Bibliografii p. Estreichera znaleźliśmy już pomoc nadzwyczaj cenną, z której nie omieszkaliśmy korzystać. Winniśmy także wyrazić wdzięczność p. Stanisławowi Krzemińskiemu za nprzejmość, jaką okazał spisując dzieła Krasickiego znajdujące się w Bibliotece Ordynacyi Krasińskich.
I. Najdawniejszy ślad zajęć literackich Krasickiego znajdujemy w dziele Jana Daniela Janockiego p. n. „Polnischer Büchersaal, darin die rühmlichsten Bemühungen derer Maecenaten und Gelehrten in Polen, auch andere zur polnischen Literatur gehörige Merkwürdigkeiten aufrichtig angezeigt werden“. Erstes Stück (Wrocław, u Korna, 1756). Na str. 236 tego dzieła, pod artykułem Parisiis (w Paryżu), wylicza Janocki wszystkich uczonych tej stolicy; wspomina więc i o Ludwiku Racine’ie między członkami Akademii Napisów i Nauk Wyzwolonych i tak mówi dalej: cujus poëma de Religione elegantissima metaphrasi rhythmica donatum jam ad umbilicum perdu-
