Czemuś smutny, Ruńko młody?
Słyniesz z wdzięków i z urody,
Szybko biega koń twój wrony,
I w pierścienie włos trefiony,
Bystre, czarne twoje oko 5
W sercach dziewic tkwi głęboko...
Jesteś paziem wojewody,
Lecz nie ciężka twa niewola;
Na stepowe lecisz pola,
Tam wyścigasz wiatr w zawody, 10
Lub w przyjaciół wiernych gronie
Spiewasz, brzdąkasz na bardonie...
Ruńko! cóż ci smutek nada,
Jakiej w życiu płaczesz straty?
Źle gdy wiosną liść opada, 15
Źle gdy młode więdną kwiaty;
Kozak zrodzon w Ukrainie
Wesołością, męstwem słynie...
Czemuś smutna, o dziewczyno?
Czemuś smutna, Hanko młoda?... 20
W cichem szczęściu dni twe płyną,
Jak ta czysta Dniepru woda;
Wśrzód przyjaciół, wśrzód rodziny
Nie doznałaś trosk przyczyny.
Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego 01 (Gubrynowicz).djvu/032
Ta strona została uwierzytelniona.
DUMA UKRAIŃSKA.
