Tekst według autografu.
Tekst i odmianki według autografu, wpisanego w rękopisie »Zawiszy Czarnego« (karta 12 v.).
3. z edeńskich że wyszły ogrodów || (aż doszły) (że wyszły) aż z Edeńskiej róży) R; 4. I na siedm słonecznych wsępowały wschodów || (I ujrzały się żywe u końca podróży) R; 5. A niestrudzone pracą || (Rozmiłowane w sobie) R; 9. polskiej idei przewiodę || (cudną ojczystej idei); 16. Zamięszanie postawi || (Szlachcica sobie pozwoli) R.
W R. po słowie: »Zamięszanie« następuje przekreśloe: »się«. 20. upojenia || (słodkiej) R. Wiersze 25—31. wpisane są między liniami pierwszej redakcyi poematu, którą poeta pozostawił nieprzekreśloną; brzmi ona jak następuje:
Jeszcze na morzu ranna panowała szarza
Gdym przyszedł i rzekł: »Mistrzu z polskiego cmentarza
Naleciały mię duchy... gwałtem z sobą biorą«.
— A on: »Jacyż są owi«...
Odrzekłem: »Siedmioro
Gwiazd... ogromnej wielkości... zajrzało mi w oczy;
Jedna miała rozwoje z tęczowych (rozwoje) warkoczy,
Drugie... jak płomiennice jasne wyglądały,
Jeden czarny... a jeden był zupełnie biały....
Tu Helois... dziewczyna złotych, jasnych włosów,
Rzekła: »A jam słyszała we śnie siedem głosów«.
Tekst i odmianki według autografu, wpisanego w rękopisie »Zawiszy Czarnego« (karta 13 v.).
