Aż Bóg gwiazdą, piorunem i chmurą
A ich szelestem grzmi wiatr — jak chmurą) R.
49. proszę niech już przecie || (niech że już te znaki) R; 50. nad swą wiarą wyziębioną || (nad swą własną wiar ducha) R; 52. I z błyskawicą się zetrze czerwoną || (I wlect zbroją okryty czerwoną) R. W R. po w. 52. są następujące wiersze przekreślone:
(Aż pod ołtarze sam na rumaku
Nie zgiąwszy czoła — (nie zdjąwszy przyłbicy) z przyłbicą na (oczach) włosach
Bo taki jest czar w mieczowym Polaku
I taka wziętość w jego szablach — kosach.
Że swięcą nawet kościoły
Spruchniałe nieco litości uproszą.
Niech wolno będzie wpaść aż do kościoła
(Z szablą dobytą) Z tą bronią którą kwiatki łączne koszą
Ludzie, a która jest broń archanioła).
66. Słońce gdy bije || (Po których słońce) Na którą kiedy słońce bije R; 70. i smuklej || (oboje) R; 71. Braniem łącznego zatrudnionych || (Niby schyleni byli braniem) R; 72. Albo czerpaniem łez || (Z ziemi albo też) (Oboje albo też) R; 74. Rzadkie już || (Rzadkiemi) R; 75 — 76:
(Niby krew w napół zasklepionych ranach)
(Nie czarną już była ale niby w ranach)
(Całego który [wyrazy nieczyt.]
(Różnemi biegnąc swego [wyraz nieczyt.] ciała).
W R. po w. 76. słowa przekreślone: (Znajdując usta). 78: w R. po słowie »tu« R jest: (przed posągiem); 90. wyciekli || (wybiegli) R.
Tekst według autografu, wpisanego w rękopisie »Króla Ducha« (I. str. 150).
