Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego 01 (Gubrynowicz).djvu/392

Ta strona została przepisana.
WTENCZAS W POZNANIU...

Tekst według autografu, wpisanego w rękopisie »Zawiszy Czarnego« (Karta 35 v.).

PRZYPOWIEŚCI I EPIGRAMMATY.

Tekst według autografów, zapisanych w oprawnym zeszycie, mieszczącym oprócz »Genezis z ducha« i »Listu do J. N. Rembowskiego«, również »Dziennik poety z lat 1847 — 1848«; wśród zapisek codziennych rozrzucone są te poezye (str. 225 — 265).

I.

2. kształty jemu || (i żyw ja go) (ja mu) R. 4. A choć kto wmawia, że wierzy || (I nie wierzy, że jest Bóg taki i) R. W R po »kto« przekreślone: (jest co mówi).

II.

6. anioł || (człowiek) R. 8. Stał pod krwawemi || (Pod czerwonemi) R. 10. żółty wychodził || (żółto-zielony) R. 11. la mort || (duchy) (sny) R. 13. dychaczki || (zielonej) R. 14. Ogniem nie w serca || (Żądłem wypuścił) R.

III.

4. zadałem || (zrobiłem) R.

V.

3. ci || (ja) R; każdy gada || (ci to gadam) R. 4. Że spadasz na majątku, gdy ojczyzna spada || (Dbaj o dobro powszechne, gdy spada — ja spadam); spadasz || (tracisz); ojczyzna || (kraj nasz) R. 5. Tak ci miłość powszechną napędza do || (O biadaż mi, że takie jak ty łyse) R. 6. Srogi || (Uczy) (Późno) R.