2. Toż chłopom posyłaj || (Posyłajże) chłopom R.
2. czasu || (czasów) R. 5. łańcuchami || łańcuchy R. 15. A ten swoje zwyczaje krom żadnej || (Który to samo czynił... A ten strzegł) (A ten bez nau) R. 16. I tłómaczenia, przelał gdy umarł na || (I co tak po sobie ponauczył wnuki) (Zwyczaj swój przelał na wnuki) (zostawił na) R. 17. Więc ci choć się na swiecie wszystko || (W zamurowanym zamku) I zszedł ze swiata — a ci choć się R. 18. Urosło — choć || (Na swiecie — i) R. 24. owszem wody w rowach || (rowy zatęchły i) R. 26. morowe, ogniste || (powietrze zielone) R. 27. Wychodziły... więc się || (Uderzały na zamek) R. 29. Co dnia dzwon, a żaden || (A żaden nie pomyślał) R. 30. oddać || (ojców) R. 31. Woleli żyć pod strachem choroby || (Poddać, choć je strach cisnął i śmierci) R. 32. Aż ono || (Powstał) R. 34. Otworzyć || (Wiodących) R. 35. Wyskakują jakoby szpitalni szaleńce || (Wyłażą niby więźnie jakie Pana Boga); jakoby || (prawie jak) R. 36. Bez wyjątku matrony || (Nieuszkodzone na ciele) (Same siebie dręczące) (Na ciele wszakże piękne) R. 38. ludy całe || (narodowi) R. 39. kto o duch-lud się lęka || zaś sercu, które pęka. R. 40. To wy małe prywatnej || Za lud — wy Jakieś małe R. Po wierszu 40. są w autografie następujące wiersze przekrześlone:
(Macie otwarte wedle gustu i osoby)
(Pokazujecie wedle gustu i osoby)
(Byle się ta publicznej nietknęła choroby)
(Nie dbając o) Mimo publiczne smiercie i ludów choroby)
3. Po słowie »masz« w autografie przekreślone: »duszę«. 4. Duszę, która się boi smiertelna || (Która tu zatrwożona ciałem) R.
6. płaci lecz || (spełnia to) R.
