Ten Niemiec... człowiek dowcipu — nauki
I wiadomości — dawnowiecznych... stary, 10
Wielki przyjaciel formy oraz sztuki,
Filozoficznej także ścigacz mary,
Zwał się Faust... czuły go na zamku kruki,
Bo od przybycia jego, jak sztandary
Zawieszały się na wieżowych blachach, 15
Przy różnych ogni łyskaniu — i strachach...
I wkrótce... Zamek ten zupełnie próżny
Został... służalce służbę porzucali...
Przez most zwątlały... nie jechał podróżny,
Bo potok... co się wił... zda się, że pali 20
Pod kamieniami... Czasem dla jałmużny
Zaszedł tam żebrak i wszedł aż do sali,
Bo nikt w otwartej nie zatrzymał sieni,
Chyba chwast, który wykwitał z kamieni.
................
Odmianki są następujące:
18. W R po »służalce« jest (uciekli). 20. wił || (rwał) R. 21. czasem dla jałmużny || (blask rzucając różny) R. 23. W R po »Bo« jest (go). 24. wykwitał || (pora) R.
Urywek autografu »Mazepy«, nabyty do zbiorów Biblioteki im. Ossolińskich we Lwowie, obejmuje siedm kart in 4°, na których wpisany jest tekst aktu pierwszego i części aktu drugiego, aż do w. 267. włącznie; według tego autografu drukowano pierwsze wydanie »Mazepy«. Odmianki są w nim następujące:
Akt I. w. l62. wszystkich wyborem zaszczycić || (uczcić tancerzy wyborem) R. 232. oni || (byli) R. 252. Nie || (Piszę) R. Akt II. w. 35. Kiedy || (Gdy) R. 89. moje we Francyi więzienie || moj(a) we Francyi (wieżyca) R. Scena V. Król, potem Mazepa || Król, (sam) R. 151. to mnie tu on haniebnie || to (i) mnie tu haniebnie R. 171. kryjąca jej || (łaskocząca) R. 205. lotną ma nogę || (po)lotną nogę R.
