Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego T2.djvu/352

BALLADYNA.

        75 Dobréj wieści goniec
Niech ma zapłatę...

(daje pieniądze.)

 Czy wódz wrogów wzięty?

GONIEC.

Widziałem sztandar Kirkora zatknięty,
Na małym wzgórku gdzie rosną trzy brzozy;
A trupów szaniec urósł tak wysoko
       80 Około niego, że my pełni zgrozy,
Ani wziąść wodza mogliśmy na oko,
Ani przestąpić umarłego wału.

BALLADYNA.

Jeżeliś pełny męstwa i zapału,
Jeśli chcesz kiesy po wierzch pełnéj srebra;
       85 Idź na ten wzgórek, niech ci trupie żebra
Będą drabiną, postronkami włosy.
Idź i zabijaj...

(słychać okrzyki.)

 Co to są za głosy?

(Kostryn wchodzi zbrojny i krwią pomazany.)

A Kirkor?

KOSTRYN.

 Zginął...

BALLADYNA (chowając nóż zatruty po jednéj stronie.)

 Miałam nóż gotowy...
Winnam ci życie. Naczelników głowy
       90 Niech kat pościna — idź, wydaj roskazy...

(Kostryn wychodzi.)

GŁOSY ZA NAMIOTEM.

Niech żyje wódz nasz Fon Kostryn!

BALLADYNA.

 Niech żyje
Wódz wasz Fon Kostryn... powtarzam wyrazy
Jak głupia sroka... rzucę się na szyję
Niemca, i węzłem pocałunków zduszę.

(Kostryn wprowadza poselstwo ze stolicy — jeden z obywateli niesie na tacy złotéj chleb i sól.)