Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego T3.djvu/043

 Więc zaczęliśmy wątpić o rzeczach wiary, i wątpiémy nawet czy jest w nas jaka dusza.
 Na to Szaman uśmiechnąwszy się rzekł: chcecież abym dusze pokazał oczom waszym?
 A wszystkie dzieci i kobiety zawołały zgodnie: chcemy! uczyń to!
 Obróciwszy się więc Szaman do Anhellego rzekł: cóż uczynię z tą zgrają kawek? Chceszli abym ciebie uśpił i dusze twoją wywoławszy z ciała pokazał ją się tym ludziom.
 Anhelli odpowiedział mu: czyń jak ci się podoba, jestem w twojéj mocy.
 Przywoławszy więc Szaman jedne dzieciątko z gromady, posadził je na piersiach Anhellemu, który się był położył jak do snu, i rzekł do owego dzieciątka:
 Oto połóż twe rączki na czole tego młodzieńca i zawołaj go trzy razy imieniem Anhelli!
 I stało się że na dziecka wołanie wyszedł z Anhellego duch mający postać piękną i barwy rozmaite i skrzydła białe na ramionach.
 A ujrzawszy się wolnym poszedł ów Anioł na wodę i po słupie światłości xiężycowéj odchodził na południe.
 Gdy więc już był daleko i na środku stawu, rozkazał Szaman owéj dziecinie zawołać duszę aby wróciła.
 I obejrzał się duch jasny na wołanie dziecka i powracał leniwo po złotéj fali wlekąc po niéj końce skrzydeł obwisłych ze smutku.
 A gdy mu rozkazał Szaman wstąpić w ciało człowieka, jęknął jak harfa rozbita i wzdrygnął się; lecz posłuchał.