Ta strona została przepisana.
OFIAROWANIE.
U nóg twych kładę: O! załośna wdowo
Polskiego ludu! O! Matko w żałobie
Tych co śpią w krwawym pochowani grobie,
I tych — co wierzą że wstaniesz na nowo;
O! ty gotowa twą krew Chrystusową, 5
Rzucić na twarze wątpiące i blade,
Warszawo! tę pieśń ci pod nogi kładę,
I nóg skrwawionych twoich sięgam głową.
Bo ja nie wierzę żebyś ty się zlękła
Carskiego czoła i carskich rycerzy: 10
A gdy mówiono żeś przed nim uklękła,
Tom był jak człowiek gdy grom weń uderzy;
Potém schyliwszy czoło zamyślone
Rzekłem: żeś klękła ty po tę koronę,
Co spadła z głowy, i u nóg ci leży. 15
Florencya d. 15. listopada 1838. r.
