O! cyt — harfy nasze grają.
Słyszysz ich głosy ponure,
Płaczące i rozstrojone?
Harfiarze wchodzą na górę...
Wszystko stracone! 25
Za harfiarzami tu wejdą rycerze
I nas zabiją, i wytną harfiarzy.
Co? a z chmurami przymierze?
A piorun posępny, złoty,
Co stoi jakby na straży 30
U wejścia groty?
Co? a szatański mój głos
Podobny zimnym sztyletom?
A zmartwychwstanie dane przezemnie szkieletom.
A mój smutek! a mój los! 35
I ty nie ufasz w tę straż?
I ty się lękasz o! kraśna.
Ty mówisz — lecz twoja twarz
Jak xiężyc smutna choć jasna,
Jak xiężyc umarłych słońce. 40
Gdzie nasi bracia obrońce,
Czy wiesz co z niemi się stało?
Wnętrze groty zajęczało,
Słyszałaś odpowiedź skał. —
Wyjdź i wprowadź harfiarzy, ja ogień rozpalę. 45
Proszę was, przy ciemnéj skale
Postawcie te harfy rzędem
I powiedźcie co stało się z Wenedów ludem.
Czy mój ojciec i bracia moi jakim cudem
Wyrwali się od śmierci?
