Strona:PL Dzieło wielkiego miłosierdzia.pdf/615

Ta strona została przepisana.

być pragnienie, żeby żyć duchem wyrzeczenia się i ofiary, łącząc się z ofiarą Pana Jezusa Utajonego w Przen. Sakramencie; a środkami do tego celu są: Sakramenta święte i Reguła zakonna. — Kto się zaniedbuje w zachowaniu Reguły, lekceważy drobne rzeczy jak: zachowanie milczenia, osobne i szczegółowe przyjaźnie, zwierzenia się przyjaciółce zamiast Przełożonym, krytykowanie innych lub zwyczajów w Zgromadzeniu, poleceń, przestróg i upomnień starszych; niedbałe odprawianie lub opuszczenie ćwiczeń duchownych i t. p. Jeżeli to uważamy za rzeczy małej wagi, nie oskarżamy sią z tego i nie staramy się zerwać z tem wszystkiem i poprawić się z tego, to dalekie jesteśmy od doskonałości zakonnej i grozi nam wielki upadek ducha, a czasem utrata powołania. — Moja droga Siostro, nie trzeba upadać na duchu i wątpić, bo co nie może nasza słabość ludzka, to dokona moc Boża w nas, ale trzeba szczerze wejrzeć w siebie, usunąć przeszkody, czuwać i modlić się, choć niema zapału do modlitwy. — Modlitwa w oschłości ducha jest najmilszą Bogu, bo taką była modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu, więc z Nim się łącz, ustawicznie powtarzając: „Bądź Wola Twoja.“ — Dziękuję Bogu, że Siostra dotąd nie opuściła Zgromadzenia, bo widzę tę ukrytą rękę Bożą, która nie dopuszcza cierpień nad siły. — Pan Jezus taki dobry, rozproszy ciemności twej duszy, zapali miłością serce, ale trzeba uzbroić się w cierpliwość i gotowość na wszystko dla Boga. —
Ja będę się modlić za Siostrę, szczególniej w czasie 40 dniowych rekolekcyi, a teraz polecam Siostrę Opiece Najświętszej Matce naszej Maryi.

Sługa S. M. Fr.
Płock 4 lutego 1918 r.
*