Strona:PL E Zola Magazyn nowości.djvu/612

 Zaczął chodzić teraz od sali jadalnej do okien wystawowych i spoglądał ponuro na opłakane szyby, z zaniedbaną wystawą. Nie podnosił oczu na fasadę Magazynu Nowości, której architektoniczne linie, ginęły na prawo i na lewo, w dwóch końcach ulicy. Był już zupełnie wyczerpany, nie miał już siły nawet gniewać się.
 Dyoniza rzekła nakoniec z zakłopotaniem:
 — Możeby się znalazło miejsce dla stryja...
 Po chwili milczenia wyjąkała znowu:
 — Upoważniono mię do ofiarowania stryjowi miejsca inspektora?
 — Gdzie? — zapytał Baudu.
 — Naprzeciwko... u nas... sześć tysięcy franków; praca nie uciążliwa...
 Nagle zatrzymał się przed nią, lecz zamiast się unosić, jak się obawiała, strasznie zbladł, uginał się widocznie pod bolesnem wrażeniem i gorzką rezygnacyą.
 — Naprzeciwko, naprzeciwko, wyjąkał kilka razy. Chcesz, żebym się umieścił naprzeciwko?
 Dyonizie udzieliło się to wzruszenie. Widziała długą walkę dwóch sklepów, szła za trumną Genowefy i pani Baudu, miała przed oczami obalony i przytłoczony Vieil Elbeuf przez Magazyn Nowości. Na myśl, żeby się tam stryj przechadzał w białym krawacie, serce jej pękało z litości.