Strona:PL E Zola Magazyn nowości.djvu/89

 — Dwadzieścia lat i cztery miesiące.
 Ośmielając się podnieść oczy na Moureta, mniemanego starszego subiekta, z którym się ciągle spotykała i na którego widok mieszała się jeszcze bardziej, powtórzyła:
 — Nie wyglądam na to, ale jestem bardzo silna.
 Wszyscy się uśmiechnęli. Bourdoncle niecierpliwie oglądał sobie paznogcie. Słowa te pokryte zostały nie zachęcającem milczeniem.
 — W jakim domu byłaś pani w Paryżu? — zapytała pani Aurelia.
 — Ja przybyłam z Valognes.
 Była to nowa przeszkoda. Zazwyczaj Magazyn Nowości wymagał, aby panny przebywały poprzednio cały rok w jednym z mniejszych magazynów w Paryżu. Dyoniza miała wszystko za stracone i gdyby nie wzgląd na dzieci, na potrzebę zarobku dla nich, byłaby uciekła, — żeby położyć koniec temu daremnemu badaniu.
 — U kogo pani byłaś w Valognes?
 — U pana Cornaille’a.
 — Znam go, porządny dom, — odezwał się Mouret.
 Nie wdawał się on nigdy w ugodę sklepowego personelu, zawiadujący oddziałami bowiem, na własną odpowiedzialność dokonywali tego, ale znając doskonale kobiety, odczuwał w tej dziewczynie wdzięk ukryty i tkliwość, których sama