Strona:PL Edgar Wallace - Czerwony krąg.djvu/37

 Parr spoglądał na detektywa z nieopisanem zdumieniem.
 — Jakżeś pan to zdołał spenetrować? — spytał.
 Derrick Yale zaśmiał się zcicha.
 — Nie bardzo ufasz pan moim wnioskom! — powiedział z odcieniem wesołości. — Ale, w chwili wzięcia do rąk łuski naboju ujrzałem przed sobą tego człowieka, jak pana widzę. Wysłałem jednego z ludzi moich na poszukiwanie i oto rezultat! — wskazał telegram.
 Mr. Parr wstał, a głębokie zmarszczki zakryły w twarzy jego wszelką cechę dobroduszności.
 — Schwytano go tedy, — rzekł spokojnie — radbym jednak wiedzieć, czy on to właśnie pisał.
 Dobył z portfelu kawałek papieru, który usiłowano widocznie spalić, gdyż brzegi jego były szczerniałe.
 Yale wziął w palce świstek.
 — Gdzież pan to znalazłeś? — spytał.
 — Znalazłem tę kartkę wczoraj w wiadrze na popiół w domu Beardmora.
 Na kartce nagryzmolone były te wyrazy:
 Ja sam
 Ty sam
 Blok B.
 Łapówka
 — Ja sam... ty sam... — czytał Yale — Blok B.... Łapówka...?
 Potrząsnął głową.
 — Nie rozumiem! — powiedział, trzymając kartkę na dłoni. — W dodatku ogień zniszczył aurę.
 Parr schował papier starannie do portfelu.
 — Chciałbym panu jeszcze coś powiedzieć, — dodał — oto był w lesie człowiek, noszący śpiczaste trzewiki i palący cygara. Znalazłem popiół w małem zagłębieniu, a odciski trzewików na grządkach ogrodu.