Strona:PL Edgar Wallace - Czerwony krąg.djvu/42

 — Idź pan tedy sam! — zawołał Jack.
 Nie mógł być świadkiem upokorzenia dziewczyny. To rzecz okropna.
 — Parr jest bydlę! — powiedział, gdy został sam na sam z Derrickiem Yale. — Ta dziewczyna niezdolną jest dopuścić się tak ordynarnego złodziejstwa. Biedaczka! Ach, czemuż zwróciłem na nią uwagę inspektora!
 — On ją dostrzegł pierwszy! — powiedział Yale, kładąc dłoń na ramieniu Jacka i dodał — Panie Jacku, jesteś pan wzburzony. Z jakiegoż to powodu zajmuje pana Miss Drummond? Musiałeś ją często widywać, na wsi będąc, gdyż posiadłości graniczą ze sobą.
 Jack skinął potwierdzająco.
 — Ach, — powiedział z goryczą — gdybyś pan był tak pilnie śledził „Czerwony Krąg“, jak tę dziewczynę, biedny mój ojciec żyłby dotąd napewno.
 Derrick Yale robił co mógł, by go uspokoić. Wziął go do biura i starał się myśli jego zwrócić na inne tory. Po kwadransie zadzwonił telefon. Był to Parr.
 — No i cóż? — spytał Yale.
 — Zaaresztowałem Talję Drummond, — rzekł krótko — a jutro wniosę skargę.
 Yale odłożył słuchawkę i zwrócił się do młodzieńca.
 — Została aresztowana? — spytał, odgadując treść rozmowy.
 Yale potwierdził, a twarz Jacka pobielała.
 — Widzisz pan, drogi Jacku, — rzekł łagodnie — omyliłeś się na równi z Froyantem. Ta dziewczyna jest złodziejką.
 — Choćby była złodziejką, a nawet morderczynią, — powiedział Jack z uporem — kocham ją!