Strona:PL Edgar Wallace - Czerwony krąg.djvu/49

 W tej chwili stanęła w drzwiach Talja Drummond Na widok Jacka drgnęła i pokraśniała zlekka.
 — Czyż pan był na rozprawie? — spytała żywo.
 Potwierdził, a ona wstrząsnęła głową.
 — Nie należało tego czynić! — wybuchnęła. — Skąd pan wiedziałeś? Kto panu powiedział?
 Obecności inspektora zdawała się nie dostrzegać i poraz pierwszy dopiero od aresztowania, była wzburzona. Czerwieniała, to bladła naprzemian i ciągnęła drżącym nieco głosem:
 — Przykro mi bardzo, panie Beardmore, żeś pan był w sali, a bardziej jeszcze, że tutaj czekasz na mnie.
 — To wszystko nie prawda?... — powiedz pani! To tylko pułapka, którą nastawiono, by cię schwytać?
 Mówił błagalnie, ale ona potrząsnęła głową.
 — Nie była to pułapka! — rzekła spokojnie — okradłam istotnie Mr. Froyanta.
 — Ale dlaczego? — wykrzyknął rozpacznie. — Z jakiego powodu?
 — Przykro mi, że nie mogę tego uzasadnić! — odrzekła z lekkim uśmiechem. — Zresztą, potrzebowałam pieniędzy, czyż nie jest to powód dostateczny?
 — Nigdy nie uwierzę! — powiedział, patrząc na nią z powagą. — Nie zaliczasz się pani do osób, mających upodobanie w kradzieży.
 Spojrzała nań przeciągle i zwrócona do inspektora, rzekła:
 — Może pan zechce objaśnić Mr. Beardmora. Ja nie zdołam tego, widzę, uczynić.
 — Dokąd pani zamierza iść? — spytał Jack.
 — Do domu! — odparła. — Proszę, nie śledź mnie pan!
 — Nie ma pani, wszakże, domu!
 — Mam pokój umeblowany! — powiedziała z niejaką niecierpliwością.