Strona:PL Edgar Wallace - Czerwony krąg.djvu/56

 — Oczywiście, — uśmiechnęła się — czyż jednak nie przyszło panu do głowy, że porozumię się z policją i przybędę w towarzystwie inspektora Parra, oraz Derricka Yale?
 — W takim razie leżałabyś pani w tej chwili, martwa, na chodniku! — odparł spokojnie. — Miss Drummond, umożliwię pani lekki zarobek, a pozatem dam wyśmienitą posadę, nie kładąc tamy ulubionej specjalności. Rzecz główna służyć mi. Czy pani rozumie?
 Skinęła głową, a wspomniawszy, że tego nie widzi, powiedziała:
 — Rozumiem.
 — Za wszystko będzie pani dobrze zapłacona. Jestem zawsze pod ręką, by pomagać, a także karać w razie zdrady! Czy to jasne?
 — Zupełnie! — potwierdziła.
 — Zajęcie pani będzie nader proste! — dodał nieznany szofer. — Jutro zgłosi się pani do banku Brabazona. On potrzebuje sekretarki.
 — Ale czy mnie przyjmie? — przerwała. Może zgłosić się pod innem nazwiskiem?
 — Pod własnem! — powiedział niecierpliwie. — Nie przerywaj mi pani! Za usługi będę płacił dwieście funtów miesięcznie. Tu są pieniądze!
 Podał jej przez ramię dwa banknoty. Wzięła je, a dotknąwszy przypadkiem jego ramienia, uczuła coś twardego pod wełnistym płaszczem.
 — Kulotrwały kaftan! — przebiegło jej przez głowę, potem zaś rzekła głośno — Co mam powiedzieć Brabazonowi o przeszłości swojej?
 — Zbyteczne będzie mówić coś, czy robić. Od czasu do czasu otrzyma pani rozkazy. Na tem koniec! — zakończył zwięźle.