Strona:PL Edgar Wallace - Czerwony krąg.djvu/79

Był to smagły młodzieniec, o włosach odczesanych z czoła mocno nasmarowanym pomadą, zaś ubranie, niezbyt modne, odpowiadało widocznie jego upodobaniom.
 Słaby zapach origanu, miękka, duża dłoń i jasne nieruchome oczy, takie odniosła pierwsze wrażenia Talja.
 — Proszę siadać, Miss Drummond! — rzekł wesoło.
 — Kelner, herbaty!
 — To jest Talja Drummond! — powiedziała Milly, zgoła bezpotrzebnie.
 — Nie potrzebujemy przedstawienia! — roześmiał się młodzieniec. — Dużo słyszałem o pani. Nazywam się Barnet.
 — Flush Barnet! — podkreśliła, on zaś zdziwił się, ale nie był mile dotknięty.
 — Słyszała pani o mnie, zapewne?
 — Ona wie wszystko! — rzekła Milly, a co więcej zna Marla i idzie dziś z nim na kolację.
 Barnet spojrzał po kolei na obie, potem zaś zapytał groźnie Milly:
 — Czy jej coś mówiłaś?
 — Nie potrzebujesz jej nic opowiadać! Ona wie wszystko.
 — Czy mówiłaś? — powtórzył.
 — O Marlu? Nie! Sądziłam, że powiesz sam.
 Kelner przyniósł herbatę i dopóki nie odszedł, milczeli.
 — Lubię mówić prosto z mostu! — rzekł Flush Barnet. — Czy wie pani, jak ją nazywam?
 — Bardzom ciekawa! — rzekła, nie spuszczając zeń oczu.
 — Zowię panią „kutą Talją“. A co, czy nie dobrze? — spytał, obserwując ją. — Jesteś pani złą dziewczyną! Byłem niedawno na rozprawie, kiedy to stary Froyant oskarżał panią o kradzież.