Strona:PL Edmondo de Amicis - Serce.djvu/082

magać rodzinie. A wiadomo, że kto chce prędko coś znaczyć, musi tęgo pracować i nie tracić czasu. Więc choć się chłopiec uczył dobrze, ojciec jeszcze go i tak do nauki zapędzał. Bo sam już niebardzo był młody, a w ciężkiej pracy czuł się postarzałym przedwcześnie.
 Niemniej jednak, choć nią tak obarczony w swym urzędzie, brał jeszcze to stąd to z owąd jakąś poboczną pracę, żeby tylko nastarczyć potrzebom domowym. Najczęściej było to przepisywanie, na którym mu część nocy schodziła codziennie, a nieraz i świt zastawał go przy nim.
 W ostatnich czasach podjął się u jednego wydawcy dzienników i książek zapisywania na opaskach nazwisk i adresów abonentów; a za każde pięćset takich opasek, zaadresowanych dużymi literami i czytelnie, dostawał trzy liry. Ale robota owa bardzo go męczyła i często się na nią skarżył przed swoją rodziną.
 — Tracę oczy — mawiał — dobija mnie ta praca po nocach.
 Aż jednego razu powiada do niego ów najstarszy synek.
 — Tato, daj mi to robić za siebie! Wiesz przecie jak ja ładnie piszę i zupełnie podobnie do ciebie.
 Ale ojciec odpowiedział:
 — Nie, synu! Przede wszystkim nauka. Twoja szkoła daleko ważniejsza niźli te opaski; wyrzucałbym sobie, gdybym ukrócił choć godzinę. Dziękuję ci, ale nie chcę i nie ma o czym gadać.
 A syn wiedział, że w tych rzeczach nie ma co się z ojcem upierać i nie upierał się.
 Ale oto jak sobie poradził.
 Wiedział dobrze, że ojciec jego kończy pisanie o północy i idzie do sypialni ze swojej izdebki. Tego