tnicy mogą wyzwolić się z nędzy, ucisku i poniżenia, w jakich znajdują się obecnie. I stanęło na tem, że wyzwolą się wówczas, gdy odbiorą władzę z rąk kapitalistów i sami zaczną się rządzić na świecie.
A jak dojść do tego? co dzisiaj robić należy, aby zdobyć sobie lepsze środki istnienia i władzę w swe ręce ująć? Na to kongres odpowiedział: trzeba się zbliżyć z sobą, łączyć w stowarzyszenia czyli organizować się i uświadamiać, trzeba wyrabiać braterską jedność czyli solidarność między robotnikami wszystkich krajów, treba stopniowo wywalczać sobie co raz to lepsze warunki bytu, a gdy będziemy silni, zjednoczeni, świadomi swoich celów i interesów, wtedy siłą upomnimy się o swe prawa, obalimy rządy dzisiejsze — zdobędziemy władzę i bogactwa.
Między innemi uchwałami kongresu paryskiego znajduje się następująca:
Dzień pierwszego maja należy uznać jako powszechne, międzynarodowe święto robotnicze. W dniu tym robotnicy wszystkich krajów mają okazać swą powszechną solidarność przez powstrzymanie się od pracy i domaganie się od rządu i kapitalistów ograniczenia dnia roboczego do 8 godzin na dobę.
∗
∗ ∗ |
Stosownie do tej uchwały, poczynając od r. 1890 robotnicy wszystkich krajów porzucali pracę w dniu 1 Maja, nie bacząc na fałszywe podszepty i opór fabrykantów, ani na groźby i gwałty ze strony rządów. W całym cywilizowanym świecie w dniu tym pracownicy opuszczali warsztaty, zbierali się tłumnie, uroczystymi pochodami przeciągali przez ulice miast, a na widok pustych fabryk i poważnej postawy robotników drżeli ze strachu bogacze, taraciły głowę rządy, wstępowała otucha i wiara w zwycięstwo sprawiedliwości w serca tych, którzy dotąd swym siłom nie ufali i pokornie schylali głowy pod jarzmo kapitalistów i rządów.
