Strona:PL Edward Nowakowski-Jego Eminencya kardynał Albin Dunajewski książę biskup krakowski.djvu/20

czył, żeby był mężem doświadczenia i ze wszystkiem się dokładnie obeznał, mając zostać we wszystkiem dla wszystkich przewodnikiem i najszczytniejszym wzorem. I oto, kiedy usunięty, zapomniany, nieomal w ukryciu zostawał jako kapelan Wizytek, naraz najniespodziewaniej (21 Kwietnia 1879 r.) powołany został do zajęcia Katedry Biskupiéj Krakowskiej. Katedra Krakowska, Stolica Św. Stanisława i tylu sławnych Biskupów i Kardynałów, miejsce koronacyj dawnych królów Polskich i ich grobów, dawniéj jedna z najobszerniejszych, najznaczniejszych i najznakomitszych, w tym smutnym i opłakanym czasie doszła pod każdym a każdym względem do najwyższego stopnia poniżenia i upośledzenia; dosyć powiedzieć, że przez 44 lat pozbawioną nawet była Biskupa swego.
 Dzień ingresu 8 Czerwca 1879 r. Ks. Dunajewskiego na Stolicę Biskupią, na zawsze zostanie wiekopomnym dniem odrodzenia się Biskupstwa Krakowskiego, a dziwnym Opatrznościowym zbiegiem okoliczności — stało się to właśnie w ośmsetną rocznicę męczeństwa Św. Stanisława, Biskupa Krakowskiego.
 Oto słowa, któremi przy wstąpieniu swojem na Stolicę, powstawszy z tronu i wzniósłszy ręce swoje w stronę kaplicy Św. Stanisława, mowę swą głosem wzruszonym, rzewnym i natchnionym zakończył:
 „O Święty Stanisławie, Patronie nasz, Patronie ziemi Polskiej, wielki i świętobliwy wzorze mój, błogosław mnie na téj Stolicy, którą sam zajmowałeś, błogosław mi i wspieraj mnie Twoją pomocą, wyjednaj mi łaskę Bożą, odwagę i męstwo niezłomne, abym godnie sprawował rządy zleconej mi owczarni. Jakeś wskrzesił z grobu Piotrowina, tak wskrześ o Święty Stanisławie, wskrześ w sercach naszych miłość dla Chrystusa Pana; a jako członki twoje rozsiekane zrosły się napowrót, tak niechaj ten bolesny rozdział Ojczyzny naszéj ustąpi, abyśmy wszyscy zjednoczeni w Bogu miłością wzajemną, zróść się mogli w jednę