Strona:PL Edward Nowakowski-Jego Eminencya kardynał Albin Dunajewski książę biskup krakowski.djvu/21

całość ku chwale Boga Najwyższego, pod opieką naszéj Królowéj Niebieskiéj, Najświętszéj Maryi Panny.“
 O ile poniżenie, upośledzenie Katedry Krakowskiéj było wielkie, o tyle przez wybranego Opatrznością świętą naszego Najczcigodniejszego Biskupa w nader krótkim czasie odrodzenie i podniesienie jej było równie wielkie, i tak dalece wielkie, że nietylko w Polsce Biskupstwo Krakowskie wzniosło się nad wszystkie inne Biskupstwa na szczyt najwznioślejszy, lecz jak obaczymy zaraz, chyba nie wiele i w całym śniecie znajdzie się obecnie Biskupstw, któreby pod względem rozwoju życia religijnego dorównać Krakowskiemu mogły. Wszystko to było dziełem szczęśliwego Dunajewskiego, a było dlatego, bo z Nim była wyraźna łaska Boża i błogosławieństwo Boże i opieka Matki Bożéj; widocznie Opatrzność Święta wspierała Go i dopomagała Mu we wszystkiem, jako swemu wybranemu.
 Przekształcenia zaś tego dokonał Ks. Biskup z wielką rozwagą i roztropnością, oględnością i wyrozumiałością, korzystając przezornie z każdéj pomyślnéj okoliczności, stopniowo, powoli, łagodnie, lecz niemniéj wytrwale i stanowczo, głównie zaś przez to, że wyzuwszy się w całopalnéj ofierze z osobistości swojéj dla wszystkich we wszystkiem, sam był wzorem i z wytkniętéj sobie raz drogi bez względu na wszystko niczem niezachwiany, nie dał się nigdy nikomu sprowadzić. Co nie jest, jakby się zdawało rzeczą łatwą, bo nigdzie nie braknie takich ludzi, którzy zamiast iść za swoim Pasterzem i słuchać głosu jego, chcieliby raczéj, każdy po swojemu, Pasterzem kierować.
 Owóż jak słońce wschodzące, promienne, wszystko oświeca, ogrzewa, ożywia i wszystkiemu wzrost daje, tak nasz Dostojny Pasterz swoją świątobliwością, gorliwością, mądrością chrześciańską i najczulszą miłością wszystkich oświecił, obudził z uśpienia, z obojętności na rzeczy święte