Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie miane podczas professyi zakonnej s. Anny Joachimy od Dzieciątka Jezus.pdf/29

i śmierć Karmelitanek bosych jest jakby odblaskiem na ziemi chwały niebieskiej — wskutek ich poświęcenia się bezgranicznego, z bezgranicznej miłości Boga płynącego i wyzucia się w całopalnej ofierze z osobistości swojej.
 Otóż, siostro Anno, masz obraz życia i śmierci Karmelitanek bosych. Obraz, zda się, całkiem wyjęty z żywotów świętych, będący przypomnieniem oraz odtworzeniem w dzisiejszych czasach tej idealnej pobożności i świątobliwości, którą z uwielbieniem w dawnych żywotach świętych podziwiamy. I ty siostro Anno masz tak żyć i umierać w tym świętym Karmelu, który będzie dla ciebie rękojmią wytrwałości i źródłem nigdy niewyczerpanych niebieskich pociech, pokoju duszy i udoskonalenia. Przejmij się więc uczuciem najserdeczniejszej, na jaką tylko zdobyć się możesz, wdzięczności za tę szczególną, największą łaskę wybrania i powołania do życia świątobliwego i ubłogosławiającego w tym Karmelu świętym pod opieką Matki Bożej. Ocenisz to wszystko należycie przy śmierci swojej i w niebie. A nim cię Pan Bóg do nieba powoła, powołaniem teraz twojem żyć tu na ziemi życiem niebieskiem w świętej skrusze, w wielkiej karności i w największej pokorze — miłować i wielbić Boga, wychwalać Jego nieskończone miłosierdzie, pielęgnować w sercu najczulszą pobożność do Matki Bożej i starać się Ją we wszystkiem naśladować — w myślach, uczuciach i czynach twoich, w czystości serca i sumienia twego; powołaniem twojem być pociechą i ozdobą Karmelu przez najwierniejsze w najdrobniejszych szczegółach wypełnienie reguły i przepisów zakonnych; masz także gorąco modlić się za wszystkich ludzi bez żadnego wyjątku i wypraszać dla nich błogosławieństwo Boskie, jak