Strona:PL Edward Nowakowski-Podhorce.pdf/6

którego z członków rodziny Rzewuskich, można usłyszeć zdanie: to winniśmy Kunickiej“.
 Lecz jeśli tę zbrodnię popełnili zięciowie (autorka ich nie wymienia), korzystając z nieobecności Rzewuskich — synów, a więc nie mających żadnego udziału w tej zbrodni, za cóżby kara miała spadać na ród Rzewuskich, a nie na tych, co popełnili tę zbrodnię — to jest — na rody zięciów-morderców. Jakoż autorka pozwoliła sobie przekręcić to podanie (i nie bez celu!). Podanie bowiem mówi owszem: że Kunicka, kiedy ją zamurowywano, przeklęła ród Rzewuskich.
 To przekleństwo, rzucone na ród Rzewuskich, tłómaczy właśnie i objaśnia, dlaczego niepowodzenie swe, materyalne lub moralne, Rzewuscy przypisywać zwykli Kunickiej!
 Kuniccy herbu Bończa, to starożytna rodzina, znana w heraldyce już od roku 1360, spokrewniona z Potockimi, Krasickimi, Leduchowskimi, Woroniczami, Węglęńskimi i t. d. Jeden z nich, Stefan, był kasztelanem chełmskim, Michał był biskupem sufraganem krakowskim (zmarły 1752 roku we Lwowie, lecz ciało jego przez kapitułę sprowadzone do Krakowa i pochowane w grobach katedry), był on jako brat babki biskupa Warmińskiego Ignacego Krasickiego jego opiekunem, i to najwidoczniej sumiennym, kiedy biskup Krasicki mile i z wdzięcznością o nim wspomina w przypiskach do Niesieckiego. Franciszek Kunicki, pod-