W kościele za filarami po lewej stronie zawieszony był starożytny i piękny portret Witolda w całej postaci, przeniesiony tutaj po skasowanym klasztorze Augustyanów w Brześciu (fundacyi niegdyś Witolda). R. 1853 (?) przeniesiono Augustyanów do Kowna, a kościół oddano w zawiadywanie Karmelitom, lecz r. 1854 d. 7 października odprawione zostało ostatni raz nabożeństwo, poczem kościół zamknięto, a następnie przerobiono na cerkiew schyzmatycką.
W wielkim ołtarzu był cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia (jaki jest i w kościele Augustyanów w Krakowie), który po zamknięciu kościoła przeniesiony został do kościoła św. Jana i umieszczony w ołtarzu kaplicy (św. Stanisława Kostki) pierwszej po lewej ręce od wejścia, przyczem przeniesione tu także zostało i bractwo Matki Bożej Pocieszenia, które było w kościele Augustyanów.
Obraz malowany na płótnie wysokości 2 m. 14 cm., szeroki 1 m. 55 cm, ma obecnie kilkanaście zawieszonych wotów. Tło obrazu z sukna ciemno-błękitnego, szata na M. B. srebrna, a na Dz. J. złocona. Dwóch aniołków z blachy srebrnej (?) podtrzymuje koronę nad M. B. Kiedy obraz był u Augustyanów, nad nim na blasze czarnej złoto obramowanej był napis: «Convertam luctum eorum in gaudium». Jer. XXI, v. XIII. Dziś tu blacha zawieszona osobno. Rama obrazu pięknie rzeźbiona, bogato złocona. Nad drzwiami kaplicy napis: «Kaplica N. M. P. Pocieszenia».
Benedyktynki — sprowadzone z Nieświeża przez biskupa Eustachego Wołowicza r. 1622 i osadzeni przy kościele św. Katarzyny założonym przez Mikołaja i Katarzynę Horodyskich. Do fundacyi (Kraszewski II, 491) znacznie się miał przyłożyć Jan Karol Chodkiewicz, het. w. l. (zm. 1621). Gdy później kościół się spalił, odbudowany został r. 1703 w takim stanie, jak jest teraz. Feliks Pac, podkomorzy wileński, opatrzył klasztor znacznem nadaniem, które Konstytucya 1775 roku zatwierdziła. Kościół na kształt czworoboku prostokątnego, długość lokci 60, szerokość 22½. Przy facyacie dwie piękne wysmukłe wieżyczki. Po prawej stronie w pięknym stylu kaplica Opatrzności Bożej w kształcie
