Ta strona została uwierzytelniona.
POLSKA W POEZYI ŁACIŃSKIEJ.
TYGE DE BRAHE.[1]
1546—1601.
1546—1601.
„DO KOPERNIKA“.
Koperniku! cześć Twojej pamięci i chwała!
Nigdy podobnych Tobie ziemia nie wydała.
Niebo Cię urodziło, abyś ród człowieczy
uczył niebiańskich rzeczy.
Nikt jeszcze ze śmiertelnych po dzisiejsze lata
nie był jak Ty wszechmocnym śród bezmiaru świata,
Tyś rozkazał słowami z niebios natchnionemi
stanąć Słońcu, biedz — Ziemi...
„DO KOPERNIKA“.
Krzepkie były Olbrzymy, które docierały
w bezmiernej swojej pysze do Olimpu skały,
ale ich unicestwił bogów gniew widomy,
Jowisza złote gromy.
Kopernik, czy mocniejszy nad Tytanów plemię,
czy szczęśliwszy, — i niebo poruszył i ziemię.
A piorun który ongi zmiażdżył Wielkoludów
nie śmiał mu przerwać trudów...
- ↑ Tyge de Brahe v. Tycho, wielki duński astronom.
