Ta strona została uwierzytelniona.
Chcę zamieszkać jako dawniej
w niziuteńkiej chacie.
Nie będę ja ci czapkować
za chleb, Lachu drogi,
a gdy bieda mię przyciśnie, —
hajda za Porogi!
Upływały i mijały
wieki za wiekami...
Rusin krew przelewał lacką,
Lach ruską — rzekami.
Ta gorąca krew ciekąca
uczyniła dziwa,
iż Ruś nie opolaczeje,
póki będzie żywa.
