Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 142.jpeg

i tej drogiej, cudnej istoty... de cet être noble et doux..
 Tu, w przedpokoju, którego drzwi Klemensowa, powracając z miasta, nie zamknęła, dały się słyszeć stąpania i męski, młody głos zawołał:
 — Pan w domu?
 — Awantura arabska! — splatając ręce, zaszeptała Klemensowa.
 — Maryś! — z radością wykrzyknął Kranicki i głośno odpowiedział:
 — W domu jestem, w domu!
 — Wypadek godzien zapisania w kronikach świata — trochę przez nos i zęby odezwał się w przedpokoju drugi głos męski.
 — I baron! — zawołał Kranicki, poczem szeptał:
 — Niech Klemensowa drzwi od salonu zamknie. Muszę się przecież trochę... odświeżyć!
 Z poza zamkniętych drzwi przemawiał do tych, którzy znajdowali się w saloniku:
 — Natychmiast, moi drodzy, natychmiast służyć wam będę. Un quart de minute et je suis prêt.
 Jakoż, w świetle lampy, którą Klemensowa w bawialnym pokoju zapaliła, ukazał się po kilku minutach ubrany, uczesany, wyperfumo-