Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Czciciel Potęgi.djvu/261

stoją dziś tam, gdzie wznosiła się niegdyś wspaniała stolica Tantala, króla Lidyi, Frygii i wielu innych krajów. O sposobie, w jaki powstało to jezioro, taka wśród Lidyjczyków krąży opowieść: Tantalos możny był, bogaty i tak wiele o sobie mniemający, że raz bogów do siebie na ucztę zaprosił, gdy zaś oni przez wdzięczność za otrzymane dary gościnne dali mu napić się ambrozyi, pijany radością i dumą, upieczone członki własnego syna jako potrawę zastawił im do zjedzenia. Ohydą i gniewem za ten nieludzki postępek zdjęci, bogowie Tantalosa do piekieł strącili, gdzie cierpi dotąd męczarnie wiecznego pragnienia i głodu, a stolicę jego trzęsieniem ziemi zburzywszy, na jej miejsce, z łona ziemi zielone jezioro wywiedli.
 Pytyon, postanowienie, które czas jakiś ważyło się w jego umyśle, powziął i, zbliżywszy się, na stopniu tronu ukląkł. Wzrok wielbiący, ale także i głębokiego namysłu pełen, ku królowi podnosząc, głosem człowieka, który mówi o ważnych i dobrze przez siebie wyrozumianych sprawach, zaczął:
 — Wielkiem i ze wszechmiar mądrem, o najpotężniejszy, jest wojenne przedsięwzięcie twoje, i Pytyon staremi oczami swemi wszystkie jego