Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Dwa bieguny.djvu/069

zgryźliwych aforyzmów Szoppenhauera o kobietach i kilka ustępów z molierowskiej komedji «L’ecole des femmes», czy coś podobnego. Byliśmy wogóle zgryźliwi i krytykowaliśmy wszystko, cokolwiek na myśl nam przychodziło. Dym naszych cygar był mniej gryzącym od tego pieprzyku, niewiadomego dla nas samych pochodzenia, którym tajemne pokłady dusz naszych zaprawione były.
 Rozmowa ożywiała się i z kolei ustawała; wtedy siedzieliśmy zasępieni na fotelach najczystszego stylu Ludwika XV i chmurnemi oczyma wodziliśmy po ścianach ozdobionych akwarelami i rysunkami zupełnie godnemi widzenia, ale których widok wcale nas nie pocieszał.
 Po jednej z takich pauz Józio wyraził życzenie założenia wielkiego dziennika politycznego.
 — Obudziłoby to we mnie interes do życia, przywróciłoby mu urok — rzekł.
 Wiedziałem dawno, że ten dziennik był konikiem, na którego wsiadał, ilekroć życie wydawało mu się żółwiem.
 Uczuwał w sobie zdolności publicystyczne, posiadał je rzeczywiście i nawet, par çi, par là, pisywał do gazet.
 Gdyby miał swoją gazetę, pisałby systematycznie i z zapałem. Projektowi temu nic wła-