Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Marya.djvu/093

Ta strona została uwierzytelniona.

różne sposoby, albo śpią snem, niezmąconym nigdy, gorączką wiedzy, ni rozpaczą zwątpień.
Cóż dziwnego, jeżeli mnogie poszukiwania i zwątpienia, jeżeli szczere mozoły ducha wątpliwemi skutkami zwieńczane, zetrą, przedwcześnie niekiedy, z uczuć i imaginacyi człowieka, który ich doświadcza, pierwszą świeżość młodości, dadzą mu od czasu do czasu uczuć przedsmak niejakiego zmęczenia, a humorowi jego, nie czyniąc go przecież czarnym, odbiorą wiecznie różową barwę?
Upewnić cię jednak mogę, że nie czuję się bynajmniéj nieszczęśliwym, bo ani razu nie zapytałem siebie; jakim jest cel istnienia mego na tym świecie?
Bardzo być może zresztą, iż sposobowi życia mego niedostaje potrzebnych mu, uzupełniających pierwiastków jakichś. Ależ jaka na to może być rada? Z téj, którą ty mi podajesz, przebacz, że śmieję się szczerze. „Zakochaj się!“ O, mój ty poeto! jakże bez śmiechu i zgrozy wyobrazić mógł-bym siebie w roli gruchającego gołębia? Jakimże językiem przemawiał-bym do bogdanki? Nie umiem mówić o niczém, o czém specyalnie mawiać zwykły wszystkie bohdanki tego świata, to jest: o kwiatach, balach, sennych rojeniach, anielskich uczuciach, wstążkach i tiulach. Przypuszczając nawet, że cudem jakimś, pomiędzy mną a bohdanką moją, liryczno-komiczne wstępy te mogły-by pozostać opuszczonemi, czy wiész, co nastąpiło-by potem? Oto wielka ruina Kartaginy