Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Na prowincyi vol 1.djvu/123

 Bryczka była już daleko, a młodzieniec stał ciągle na jedném miejscu i w zamyśleniu grzebał laseczką w trawie.
 — Cóż tak rozmyślasz? — ozwał się za nim gruby głos młodego Siankowskiego — pójdź-no na salę, pogramy w bilard.
 Alexander jakby się ze snu ocknął.
 — Nie pójdę — odrzekł krótko.
 — Dla czego? — spytał Siankowski.
 — Pojadę do domu.
 — Czy ci tak zasmakowały morały twojego krewnego, że się tak śpieszysz do domu? — zaśmiał się półgłosem Siankowski.
 — Bredzisz, Franusiu! — odparł z niechęcią Alexander — wracam do domu, bo mam na dziś świetne projekta.
 — Jakież to?
 — Nie powiem.
 W téj chwili do rozmawiających zbliżył się pan Jerzy Snopiński.
 — Cóż, Olesiu, zostajesz pewno? — zapytał syna.
 — Nie, papo, jadę do domu.
 — Fenomen! — zawołał pan Jerzy; — toć każdéj niedzieli zostajesz w X. do późnéj nocy! Cóż to się stało?
 — Mam na dziś inne projekta.
 — I na salę nie pójdziesz? — spytał niedowierzająco ojciec.