Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Na prowincyi vol 1.djvu/145

skać dobre mniemanie o jego literackiém wykształceniu.
 — Byłeś pan zapewne na Wystawie obrazów? — spytał po chwili Bolesław.
 — Byłem, byłem — odparł Alexander — jakżebym mógł nie widziéć tak pięknéj rzeczy? ja, panie dobrodzieju, szczególniéj kocham się w malarstwie.
 — Więc musiałeś pan widziéć świéżo wystawiony w zeszłym roku obraz Suchodolskiego? ma być bardzo piękny.
 — A, obraz Suchodolskiego! widziałem, widziałem; ale nic w nim niéma tak bardzo szczególnego!
 I znowu nie wiedział, o czém mówi.
 — Utrzymują, że Suchodolski celuje w malowaniu koni, czy pan w istocie to znalazłeś?
 — O tak, panie dobrodzieju, celuje w malowaniu koni, prześliczne konie! Ale, à propos koni, byłem w teatrze na Tułaczu, i wystawcie sobie państwo, że tam na scenę wprowadzają konia!
 — Na scenę konia! — zawołała pani Niemeńska.
 — Konia — potwierdził Alexander — wielkiego, białego, a na nim wjeżdżają Róża i Blanka, te, co to państwo... w żydzie tułaczu...
 — Tego to szczerze zazdroszczę panu, że widziałeś teatr warszawski — ozwał się Bolesław — pewno