Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Na prowincyi vol 2.djvu/139

 Iskra elektryczna przebiegła całe towarzystwo.
 — Dzielny nasz Topolski! — wołano z różnych stron.
 — To ozdoba naszéj okolicy!
 — Zkąd on u licha takiego rozumu nabrał?
 — Słuchaj, Bolku! niech cię uścisnę!
 Znalazł się jednak ktoś niedowierzający, który szepnął do ucha panu Tomaszowi:
 — Wszystko bardzo pięknie, ani słowa; ale dla ogółu jakaż korzyść wyniknie, że nasza okolica będzie miała wszystko, co trzeba? Toć nas garstka mała, panie dobrodzieju; gdyby tak w całym kraju urządzono, to co innego.
 Pan Tomasz popatrzył filuternie na mówiącego sąsiada i, kręcąc siwego wąsa, spytał:
 — Czy widziałeś waszmość kiedy, jak mrówki usypują sobie mrowisko?...
 — Cóż sąsiad dobrodziéj pytasz mię o takie rzeczy! — odparł oponent — ja do Sasa, a jegomość do lasa. — I chciał odejść obrażony. Ale pan Tomasz przytrzymał go za rękaw.
 — No, tylko mi waszmość powiedz, widziałeś kiedy mrówki przy robocie, czy nie?
 — No, widziałem, i cóż z tego? Z jegomości, panie Tomaszu, wieczny oryginał...
 — Ot, widzisz mospanie, ja jegomości chciałem powiedziéć, że każda okolica w kraju powinna być jak mrówka: ściągać gałęzie, ruszać się, pracować, budo-