Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Ostatnia miłość.djvu/021

 — Pan Henryk Tarnowski z siostrą, odpowiedział służący zajęty zdejmowaniem szorów z koni. Młodzi ludzie spojrzeli po sobie.
 A zkąd przyjechał p. Tarnowski? spytał znów jeden z nich.
 — Z pod Kijowa — odpowiedział chłopak w kozackiem ubraniu.
 Ciekawi szepnęli do siebie kilka francuzkich słów i raz jeszcze spojrzawszy na karetę i konie zapytali znowu.
 — A bogaty wasz pan? co?
 — Tysiąc dusz ma, podnosząc hardo głowę odpowiedział kozaczek — i pieniędzy huk!..
 — Ho! ho! zawołał jeden z młodych ludzi, Ukraiński magnat! a siostrzyczka? co? ça doit être une magnifique jeune personne!
 — Ha, ha, ha, rozśmiał się drugi. Może jakie straszydło!
 — Straszydło! bredzisz Fryciu! alboż to możebne. Kiedy brat ma tysiąc dusz — toż i ona posażek nielada mieć musi.
 — Mon Dieu! ale może mężatka!
 — Mais mon cher, tu es desésperant avec tes może.
 „Może straszydło! może mężatka!“ Jakbyś chciał żeby żadnej dobrej partji u wód tutejszych nie było!
 — Cóż znowu Bryniu, odrzekł urażony Frycio; sam przecież jestem w rozpaczy że się w tym roku