Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Ostatnia miłość.djvu/022

tutaj same tylko tałałajstwo i hołota zjechały... Gdyby nie hrabina X. niebyłoby gdzie przyjemnie czasu przepędzić. Dieu donne, aby to było coś porządnego, ci państwo nowo przybyli!
 I zbliżając sié znowu do kozaczka zapytał?
 — A panienka ładna? co?
 — Jaka panienka? zapytał Ukrainiec podnosząc na twarz pytającego czarne błyszczące oczy.
 — A no, siostra twojego pana?
 — Siostra pana Tarnowskiego nazywa się pani Regina Różyńska.
 Na dwułokciową długość wyciągnęły się twarze młodych ludzi; spojrzeli po sobie kiwając żałośnie głowami. — Ale, o genjalna myśli! błysnęła iskra nadziei, i jeden z nich zapytał znowu:
 — Czemuż Pani Różyńska z bratem podróżuje, nie z mężem? — czy wdowa może? co?
 — Nie, nie wdowa; odpowiedział zniecierpliwiony już ciągłemi pytaniami kozaczek.
 — Więc mężatka? mówił nalegającym tonem młody człowiek, chcąc się dobrać do stanowczego określenia pozycji towarzyskiej pani Różyńskiej.
 — Nie, nie mężatka, odrzekł opryskliwie całkiem już rozgniewany i zniecierpliwiony chłopak, a ująwszy za uzdy parę koni, zwrócił się z niemi ku stajni za prowadzącym tam inną parę furmanem.
 Młodzi ludzie pozostawieni tak około karety parsknęli śmiechem.