Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Ostatnia miłość.djvu/312

tylko marzenia i bezwiedny zachwyt, ty czerp powagę, światło, i istotne, rozumne uwielbienie piękności.
 Zbliżył się do fortepjanu, i dźwięcznym akordem uderzając klawisze, mówił dalej.
 — Śród nauk i poważnych rozmyślań nie zapominaj siostro i o sztuce. To wdzięczna i radośna towarzyszka człowieka, zdolna opromienić mu życie w chwilach mozołu i ciężkiej troski. Umiesz pięknie grać, a śpiew twój czysty jest i uczuciowy. Gdy umysł twój zmęczy się nad kartami ksiąg, w dźwiękach tego instrumentu i własnego głosu szukaj słodyczy i miłości, których zapragnie serce. Gdy inne kobiety czynią z muzyki cacko które im błyszczeć pomaga, ty szukaj w niej istotnej, zdrowej poezji i głębokiego uczucia. Piękność i miękkość sztuki pomoże ci śród uczonych studjów do zachowania słodkiej a wdzięcznej kobiecości, i uchroni od odschłości i pedantyzmu, którym na nieszczęście zwykle ulegają kobiety posiadające wyższą wiedzę. A śród tego wszystkiego, siostro — niezapominaj o otaczających cię ludziach. Karty historji mówiące o biedach i boleściach cierpiących klass społeczeństw różnych, niech ci przypominają nędzę obecną biednych i ciemnych; rzewne tony muzyki niechaj ci mówią o łzach płynących niedaleko ciebie może; natura piękna i wielka niech cię natchnie miłością dla tych, którzy są dość nieszczęśliwi, aby nie módz i nie umieć patrzyć na jej piękności, znać je i rozumieć. A miłość