Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Ostatnie nowele.djvu/158

 — Skąd jesteś rodem? Wszakże od paru tygodni zaledwie Lejbowa na służbę cię wzięła. Skąd tu przybyłaś?
 Nic; tylko w wielkich, czarnych, zapadłych nieco oczach zdziwienie coraz rosnące i pod którego wpływem wargi rozchylają się nad rzędem drobnych, białych zębów.
 — Może ze Skidla?
 Głową zrobiła bardzo powolny ruch przeczący.
 Więc rozumiała.
 — Może z Łunny?
 Powoli na znak twierdzenia skinęła głową.
 — Czy sierotą jesteś?
 — H-a-a-a?
 Nie zrozumiała.
 — Matka twoja czy żyje?
 Na wielką, zdziwioną źrenicę, nakształt żałobnych zasłon opuściły się długie, faliste rzęsy i całkiem ją zakryły.
 — A ojciec?
 Nic, tylko dłuższy i głębszy cień rzęsów na żółtych policzkach i szczególny ruch rąk śniadych, które u piersi po pasmie włosów pochwyciły, jakby mocno zatargać niemi chciały.
 — Masz zapewne rodzeństwo?
 — H-a-a-a?
 Nie zrozumiała.
 — Czy masz siostry i braci?
 Uczyniłam przytem ręką ruch taki, jakbym ukazywała różne dziecinne wzrosty i bardzo zdziwiłam się na