Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pajęczyna.djvu/22

się parę razy stracić trochę i czasu i grosza bez potrzeby, a nawet ze szkodą, ale Bóg widzi, żem każdy podobny wyskok starał się potém wynagrodzić zdwojoną pracą nad sobą i naukami. Zresztą nie często bywało to, nie często...
 — No tak, parę razy na miesiąc może? zagadnął młodszy pan chychocząc zcicha i znacząco spoglądając na studenta.
 — A niechże Bóg broni! z przerażeniem zawołał tenże. Parę razy na miesiąc! a cóżby się stało z nauką i skądbym téż brał pieniędzy ...
 — A papo? zapytał weteran obojętnie poprawiając fajeczkę. Student spoważniał. — Mój ojciec, rzekł, nieprzyzwyczajał mię do zbytków i dostarczał mi środki ściśle tylko do życia potrzebne, za co téż wdzięczny mu jestem, bo nauczyłem się na małém przestawać. Nigdy nie bywałem w posiadaniu wielkich sum pieniężnych, i dziś prawdziwie czuję się prawie w kłopocie...
 — Zabrakłożby panu pieniędzy na podróż? zapytał pośpiesznie pan szpakowaty.
 — O nie, odparł student; pieniędzy na moje potrzeby mam dość, ale właśnie przeciwnie...
 Tu zaciął się trochę.
 — Cóż takiego zapytał weteran bardzo obojętnie, zajęty ciągle swoją fajką.