Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pamiętnik Wacławy vol I.djvu/132

na kanapie, a ja z Franusiam zaczęłam chodzić po salonie.
 — Powiédz mi, kuzynku — rzekłam półgłosem — jak na imię téj babci mojéj, która ma po trzy loczki z każdéj strony czépca, a jak téj, która ich ma po cztery?
 Franuś, mijając kanapę, nieśmiałe wejrzenie rzucił na koafiury swych ciotek i rzekł:
 — Piérwszéj jest imię Hortensya, drugiéj Ludgarda.
 — Któraż jest wdową, a która panną?
 — Ciotka Hortensya owdowiała przed trzydziestu blizko laty.
 — Zdaje mi się — rzekłam — że babka Ludgarda musi być daleko lepszą od swéj siostry.
 — Dlaczego kuzynce tak się zdaje?
 — Bo ma łagodniejszy wyraz twarzy i mniéj mówi o posłuszeństwie dla zwyczajów.
 Franuś uśmiechnął się. Zdawało mi się, że w tym jego uśmiechu zabłąkała się kropelka goryczy.
 — Obie są bardzo dobre — odpowiedział.
 Podobała mi się ta jego odpowiedź, z którą nie mogłam jednak się zgodzić. Babka Hortensya wcale mię nie pociągała do siebie, a frywolitki, które wyrabiała z wielką uwagą, poruszając swemi cienkiemi palcami, wprawiały mię w rodzaj osłupienia, graniczącego z przerażeniem. Wolałam już o wiele kwadraty babki Ludgardy.