Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pamiętnik Wacławy vol I.djvu/307

 Coraz cięższe uczucie spadało mi na serce; w głowie myśli wirowały zawrotnie. Nie wiedziałam dlaczego, ale posłyszane urywki rozmów upokorzeniem i wstydem oblewały mi czoło. Na progu, tuż obok etażerki, która mię zasłaniała, trzech już stanęło mężczyzn, z po-za cacek rozstawionych na etażerce mogłam nawet widziéć ich twarze.
 — Henryku! — zainterpelował jeden z nich towarzysza — jak uważam, naprawdę zająłeś się panną Wacławą.
 — Śliczna osoba! — wycedził pan Henryk S.
 — To prawda, ale bodaj stracona już dla nas.
 — Dlaczego?
 — Alboż nie widzisz? toć Agenor...
 — Nie pojmuję, dlaczego matka i babka życzą sobie wydać za niego pannę Wacławę?
 — Czy nie znasz pani Hortensyi? Dla niéj brzmiące nazwisko i liczne stosunki stanowią wszystko, a Agenor...
 — Co po tytule, kiedy pustka w szkatule... — wycedził znowu pan Henryk.
 — Pustka w szkatule, ale za to pałacyk piękny!...
 — Ha, ha, ha! sprytny z niego człowiek! zostawił fundusz na bruku paryzkich bulwarów, a teraz szuka indemnizacyi w pięknych oczach panny Wacławy...
 — Gdzie tam w pięknych oczach! Powiedz raczéj: w testamencie pani Hortensyi...