Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pompalińscy.djvu/061

 Hrabia Mścisław nie okazał po tych słowach stryja ani radości ani smutku. Chodził jeszcze chwil kilka po pokoju milcząc i myśląc, potem stanął przed hr. Światosławem i rzekł:
 — Mon Oncle, jutro jadę do Rzymu.
 — Vas-y, mon cher.
 — Rok temu wrócił ztamtąd Bondondoński prosty szlachetka, vous savez, mais diablement riche i wrócił...
 — Znam tę historyę...
 — Oui, mon Oncle. A przy naszych stosunkach i wspomnieniach, które matka moja przed laty dziesięciu zostawiła po sobie w Rzymie, spodziewać się należy...
 — Eh bien, va à Rome. Ja się tymczasem ubiorę trochę, bo dziś u mnie, tu sais, un diner d’intimes. Książe B. będzie także. A propos — jakże tam stoi projekt twej matki?
 — Jaki projekt?
 — Le projet de ton mariage avec la princesse Stéphanie B.
 Wyraz najwyższego niesmaku wybił się na twarz hr. Mścisława.
 — Comment vous va-t-elle? badał stryj.
 — Brzydka jak noc, niechętnie rzucił Mścisław.