Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pompalińscy.djvu/158

 — Nie; tym razem postanowiłem udać się do ciebie hrabio!
 — To szczególne! czy postanowiłeś mię dziś zamęczyć Paul! no, mówże już sobie, tylko prędko! Mais où est Goorge? dla czego nie przynosi światła?
 — Przyrzekam być zwięzłym. Mieszkają tu teraz w Warszawie państwo Wandalinowstwo, vous savez comte — ci sami, którzy mieli kiedyś Kwiecin, w którym znowu hr. August lubił często polować...
 — Eh bien! eh! bien! mais où est Georges? Ciemno tu jak w otchłani!
 — Otóż, krótko a węzłowato — państwo Wandalinowstwo są w wielkiej biedzie — można powiedzieć w nędzy...
 — Mon chere, cały świat jest teraz w nędzy.
 — Są w nędzy... kończył Pawełek, a głos jego na przekór żartobliwemu tonowi, który był przybrał w rozmowie z hrabią, drżał nadaremnie hamowanem wzruszeniem, przypominając więc sobie dawne stosunki z domem hrabiów, postanowili za mojem pośrednictwem prosić...
 — Jałmużny! wzgardliwie nieco rzucił hr. Mścisław.