Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pompalińscy.djvu/645

 — Kaszle ciągle? wymówił bardzo cicho patrząc na żonę niespokojnym wzrokiem i wskazujący palec ku parawanowi wyciągając.
 Pani Adela która siedziała już na uprzedniem miejscu i szyła pilnie, milcząco skinęła głową.
 — Byłyście dziś u doktora? zapytał p. Wandalin siadając i pochylając się ku żonie.
 — Byłyśmy, odrzekła p. Adela nie podnosząc oczu.
 — Cóż powiedział?
 — To samo co i dwa tygodnie temu, kiedy zabronił Rózi chodzić do fabryki tytoniu. Kazał jej jeść jaknajwięcej mięsa i pić wody Emskie....
 — Jak najwięcej mięsa.... wody Emskie.... machinalnie jakby powtórzył p. Wandalin i pozostał przez chwilę z postawą osłupiałą, z otwartemi usty i oczami szklisto wlepionemi w twarz żony.
 — Zkądże wziąść mięso?.. za cóż kupić te wody?.. wyszeptał nakoniec i z ciężkiem westchnieniem nizko pochylił głowę.
 Pani Adela za to podniosła twarz. Ciemne, pojętne, poczciwe jej oczy utkwiły na chwilę w znękanej twarzy męża z wyrazem głękokiego współczucia... Wyciągnęła rękę uzbrojoną brzydkim